امروز وقتی سن استاد را با سن خودم مقایسه کردم مثل کسی که کشتی آرزوهایش غرق شده باشد، زانوی غم بغل کردم. گَرد ناامیدی روی پیشانی آرزوهایم نشست. دوست داشتم به عقب برمی‌گشتم و می‌شد همه چیز را از نو بسازم. پشت سرم را نگاه می‌کنم می‌بینم لحظه‌های ناب و دست… بیشتر »